Cadernos das Irmás Cartoné. Opcións variadas.

Para conmemorar o segundo centenario do nacemento do poeta Francisco Añón, Editorial Galaxia publica, en colaboración coa Consellería de Cultura e Educación, unha antoloxía da súa obra poética acompañada por unha introdución biográfica. Ramón Blanco é o autor do relato biográfico e tamén se encargou de seleccionar e editar os textos desta nova edición da obra do poeta de Outes. Francisco Añón é un dos autores fundamentais na historia da poesía galega do século XIX. A obra seleccionada nesta antoloxía inclúe as diferentes facetas ou rexistros líricos do poeta, que non publicou libro ningún en vida, polo que agrupar a súa obra ten unha grande importancia de cara ao seu maior coñecemento e difusión. Francisco Añón (Outes, 1812 - Madrid, 1878) foi revestido dunha sona de poeta romántico, aventureiro e bohemio que contribuíu a ocultar un gran talento para a versificación, un amplo dominio lingüístico e unha fonda cultura. O paso polo seminario e pola universidade torceron o camiño de quen nacera labrego para convertelo, entre o popular e o libresco, nun dos primeiros e senlleiros escritores galegos no século XIX. Para gañar a vida foi profesor, libreiro, tradutor, arquiveiro e mesmo secretario. De ideoloxía progresista, uniuse ao movemento provincialista e chegou a militar no federalismo republicano. Cando morreu, a maior parte da súa obra estaba dispersa en xornais ou inédita; poucos intuían que o seu himno "A Galicia" fora o facho que en 1861 prendera a mecha do Rexurdimento.Antoloxía poética

Este libro surge del Grupo de Reflexión para Mujeres en la Segunda Mitad de la Vida, desarrollado y coordinado por Fina Sanz, en el que participaron mujeres que superaron las 45 años. De ello que quienes lean estas páginas encontrarán en Diálogos de mujeres sabias un espacio de escucha interior para distinguir lo verdadero de lo superficial, para redescubrir los valores que nos permiten estar más en conexión con nuestro ser, con los demás y lo que nos rodea. Trece mujeres en la segunda mitad de la vida se reúnen para hablar de los cambios físicos y emocionales que están experimentando. Dialogan sobre su sexualidad, la espiritualidad, la enfermedad o la vida social que llevan. Cuentan de manera directa, espontánea y sin tapujos cómo viven, qué les pasa, cómo se perciben a sí mismas y al mundo. No se trata de compartir la experiencia de la menopausia, porque el sentir de las mujeres en esta etapa no se reduce a este proceso, sino de expresar también lo que casi no se dice respecto de este periodo de la vida, de los nuevos retos y oportunidades que se presentan, de los duelos que hay que asumir, de qué se puede hacer con todo lo aprendido a lo largo de los años.Psicóloga, sexóloga y pedagoga, Fina Sanz es profesora de psicología en la Universidad de Valencia y cofundadora de la Sociedad de Sexología del País Valenciano. Sus investigaciones le han llevado a crear métodos terapéuticos que ha expuesto en numerosos congresos y publicaciones. Fina Sanz propone un nuevo concepto de feminismo: un feminismo que no se define por oposición al varón sino por la recuperación de los llamados valores femeninos por parte de la sociedad. Gracias a su larga experiencia como psicoterapeuta, Fina Sanz se enfrenta a problemas de género y sexualidad con un lenguaje claro y directo, como queda patente en Los Vínculos Amorosos, Psicoerotismo femenino y masculino o Los Laberintos de la Vida Cotidiana, publicados por Kairós.

Edición revisada, actualizada y ampliada del libro de referencia, en España, de la historia del feminismo. ¿Quiénes eran las sufragistas? ¿De dónde sale el feminismo radical? ¿Por qué se habla de marxismo y feminismo como de un matrimonio mal avenido? ¿Por qué el feminismo ha sido vilipendiado y ridiculizado? ¿Por qué las feministas han sido tratadas de "marimachos", feas o mujeres sexualmente insatisfechas? ¿Cómo y dónde surge la expresión "violencia de género"? ¿En qué consiste la masculinidad tradicional? A partir de estos interrogantes, y otros muchos, Nuria Varela repasa tres siglos de hacer y deshacer el mundo, de alumbrar teorías, propuestas y liderazgos fascinantes, y narra la aventura de una agitación social que ningún otro movimiento ha conseguido mantener durante tanto tiempo.

He aquí una de las grandes novelas irlandesas de todos los tiempos, comparada a menudo con el Retrato del artista adolescente de James Joyce, y tan emocionante como Dublineses. Una joven recuerda su difícil, y a la vez fascinante, niñez en la Irlanda rural de los años treinta y cuarenta: los rituales de la vida en el pueblo, las personas que conoció y amó, la encantadora belleza del paisaje. Pero también recuerda qué la llevó a abandonar su hogar para siempre, aquel instante exacto: el indecible misterio de su familia.
En esta extraordinaria novela autobiográfica, Edna O?Brien nos habla, con una voz femenina tan sutil como poderosa, acerca de la sexualidad y la muerte, la familia y la iniciación a la vida. Se trata, en cierto modo, de un libro sobre cómo crecemos, sobre cómo se crea nuestra identidad; y, también, sobre la difícil vida de las mujeres en un tiempo lleno de conflictos de un tipo u otro.
Un lugar pagano, bellamente bíblica a veces, es probablemente la verdadera novela de Edna O?Brien sobre Irlanda: su texto más exacto y de lenguaje más certero acerca de aquellos paisajes, tan maravillosos como terribles a la vez, que una vez fueron su hogar. Y en sus páginas se narra no sólo una vida irlandesa ¡?la de una niña que se convierte en mujer¡?, sino la experiencia de la cual surge dicha singularidad. O?Brien sabe llegar al corazón mismo de la realidad y de sus contradicciones, religiosas, sociales o políticas, en una Irlanda de aldeas rurales y campos de cebada, de druidas en el bosque y bebés sin padre conocido en el vientre, de niñas traviesas y hombres armados y borrachos. En sus páginas, bellas e inolvidables, habita la vida misma.

Este libro culmina la amplísima carrera de práctica clínica, formaciones de profesionales y másteres impartidos por Fina Sanz, creadora de la Terapia de Reencuentro.
La pareja está concebido tanto para los profesionales que trabajan en el ámbito de la salud, la educación o el trabajo social, como para cualquier persona ?en pareja o no? que desee conocer los conflictos o las vivencias positivas que pueden aparecer en la interacción de pareja y cómo abordarlos desde el autoconocimiento y el desarrollo mutuo. Por ello el libro contiene ejercicios prácticos para que pongamos nombre a nuestras fortalezas y conflictos y utilicemos las herramientas adecuadas para resolverlos. La autora hace especial hincapié en que la relación de pareja se constituya como un proyecto de amor, donde podamos crecer y desarrollarnos a nivel personal y relacional.

Si en 1867 Marx señalaba en El capital que el trabajo era una necesidad natural del ser humano, en 1883 su yerno Paul Lafargue se apresuró en vindicar un derecho a la pereza. Desde entonces, el trabajo ha constituido tanto la forma de vida como la dominación generalizada en las sociedades capitalistas, sin dejar siquiera una pausa para preguntarse si acaso la existencia continuaba más allá de la fábrica. «Hago películas para ocupar mi tiempo», escribió más tarde Marguerite Duras. «Si tuviera la fuerza de no hacer nada, no haría nada. Como no tengo la fuerza de no ocuparme de nada, hago películas», sentenció. Este ensayo recorre las tentativas de artistas y escritores que han criticado la ideología de la productividad y han defendido a ultranza la ociosidad y la pereza como forma de resistencia al gobierno de nuestras vidas. Desde sus obras, la inacción y la inoperancia constituyen la forma más alta de disidencia, en un cruce entre estética y política que no entiende de revoluciones, pero sí de la felicidad de los tiempos muertos. Un libro exquisito al alcance de todo lector que aspira a componer una teoría general de la vagancia.

Desgrazas dunha familia victoriana é un divertimento, un xogo absurdo, irónico e improbable. Mesmo así, tendo en conta as marabillosas historias que a era victoriana inspirou, podería un pensar que esta familia (marcada pola fatalidade) puidese existir. Con aires que lembran a Edgar Allan Poe, Dickens e especialmente a Edward Gorey, este relato non pretende máis nada que divertir con imaxes de historias dun mundo e un tempo desaparecidos.

Sinopsis de AS MULLERES ESCRITORAS (1860-1870): O XENIO DE ROSALIA
A década 1860-1870 é o período acoutado para analisar a participación da muller escritora, concretamente na prensa galega. Máis unha vez comprobamos canto descoñecemos sobre o país. Resulta chamativo o rigor na investigación realizada nas hemerotecas, e a capacidade para avaliar a escrita das respectivas escritoras, tanto en relación coa temática da emancipación das mulleres como na da reivindicación da Galiza. Visto o conxunto, resulta ainda máis relevante a singularidade do esforzo dunha muller como Rosalia de Castro, un caso estraño, que se decide a ir máis alá, como moi ben avalia Celia Ma Armas García. Nen aceitou resignada permanecer dentro da temática permitida ás mulleres nen se limitou a praticar o código lingüístico oficial e dominante.

Esta parodia histórica apenas repara en mulleres senlleiras, aínda que as houbo e algunhas saen aquí. Repara e aínda se recrea nas mulleres comúns, aquelas que, sen protagonizaren episodios radiantes, foron as que mantiveron isto ao longo dos séculos. Tamén as vacas, fóra a alma, os cabalos, os burros ou, claro, os homes comúns. Toda esa grea cargou coa historia nos seus lombos. Mais as cargaron sen deixaren de atender a familia e a casa. Se cadra é por iso polo que, até non hai moito, as mulleres gaelgas, e moitas outras, mantiñan con tanto equilibrio un peso na cabeza.

Prehistoria. Historia antiga O estudo da historia das mulleres da Galicia prehistórica e antiga está marcado por un curioso paradoxo: por unha parte temos un escaso rexistro arqueolóxico que apenas permite vislumbrar as vidas das persoas, e por outra as mulleres da Galicia prerromana aparecen nun lugar moi destacado nas fontes clásicas, nas que representan o antigo estado matriarcal das civilizacións. Combinando o manexo das fontes arqueolóxicas, epigráficas e literarias, a autora traza un percorrido histórico desde os máis humildes fragmentos da Prehistoria ata a análise do movemento priscilianista, no que algúns autores lle outorgan cada vez máis ás mulleres un protagonismo moi destacado. Idade Media A dependencia, a debilidade, a inferioridade son os trazos dominantes con que a imaxe da muller é ofrecida á mentalidade colectiva desde os ambientes máis cultos da sociedade medieval. Pero, por baixo desa muller abstracta, aínda que non irreal nin carente de influencia, neste libro destácanse as mulleres reais, que toman conciencia do feito de selo, defenden os seus dereitos, demostran que non admiten de bo grado o dominio dos homes e tratan de avanzar nun camiño que non alcanzou aínda a meta. Elas móstrannos que a loita pola liberación das mulleres ten longas raíces e, de paso, que non todo avance no tempo é progreso e que a Idade Media non é a época escura á que moitos, por descoñecemento, se refiren de forma despectiva. Idade Moderna Neste libro dase unha visión sintética da traxectoria histórica das mulleres que viviron na Galicia dos séculos XVI a XVIII. Na primeira parte expóñense as fontes de información nas que se asenta a investigación hoxe en día e o marco legal que afectaba as mulleres, para logo dar a coñecer cal era o seu papel na vida familiar e económica, as diferenzas sociais entre unhas mulleres e outras, o seu acceso á educación e á cultura, ou as súas prácticas relixiosas. Remátase a obra con un repaso xeral a como as galegas eran vistas desde fóra de Galicia ou por parte dos propios galegos, e cun conxunto de textos e referencias bibliográficas que poidan ser útiles ao público lector. Época Contemporánea Conteñen estas páxinas unha aproximación á historia da muller en Galicia durante a época contemporánea, ollada desde varios campos temáticos: o demográfico, o económico, o social e o político. No primeiro, constátase unha gran variedade de comportamentos a nivel local e comarcal, e tamén deixamos patente os dous tipos de mulleres a estudar en relación coa temática migratoria: as que sofren sen protagonismo directo a emigración, e as que participan na mesma. Respecto ao segundo, o papel desempeñado pola muller na actividade económica foi decisivo nun territorio como o galego, caracterizado por unha forte e permanente emigración masculina. No ámbito social incluímos temas como a súa educación, que tivo que facer fronte a innumerables vicisitudes, a sociabilidade de xénero e a pobreza, dentro da que o compoñente feminino é máis que notorio. Finalmente, enfrontamos as dúas imaxes de muller xunto coas súas circunstancias: no século XIX o concepto de «ángel del hogar» considerábase como a figura central á hora de definir o modelo decimonónico de muller ideal; mentres que o século XX trae consigo un novo prototipo de feminidade, representado pola «muller moderna».

Detrás de Saber de nós hai vinte autores que asinan outros tantos artigos que se estruturan en dúas partes que parten de dous congresos realizados polo CCG en 2023, ano en que se conmemoraba o centenario da creación do Seminario. A primeira parte recolle os traballos sobre o propio seminario, mentres que na segunda faise unha análise sobre o seminario en comparación coas institución máis ou menos paralelas que xurdiron na Península nas primeiras décadas do século XX.

O Seminario e a súa importancia
“A denominación do Seminario de Estudos Galegos evocaba unha maneira nova de traballar desde a universidade que puña o acento no traballo colaborativo” explicou Henrique Monteagudo na presentación, sobre o monllo de estudos que conforman a primeira parte da obra. Non só supuxo esa mímese do que se introducira na reforma das universidades en Alemaña no século XIX que pretendía superar a educación memorística co modelo tradicional de lección maxistral promovendo o debate en grupos reducidos, dirixidos por un profesor co que o alumnado mantiña unha relación directa. O Seminario tiña tamén, en palabras de Monteagudo “Unha visión orgánica do país e foi tamén a primeira ver que se empregaba inequivocamente o galego”. No volume cóntase que o SEG foi o primeiro seminario que existiu en Galicia e o único por moito tempo. Ademais, tamén explica que a recuperación da forma tradición galego foi un xestos “emblemático do proceso de resignificación do idioma do país promovido polas Irmandades, que supuña a superación do paradigma lingüístico-cultural e político do rexionalismo”.

O novo espírito deste seminario foi estudado por Ramón Villares; o contexto histórico por Justo Beramendi, ao que lembraron no marco da presentación. Da relación do SEG coas institucións públicas do momento trata Alfonso Mato no seu artigo, mentres que Uxío-Breogán Diéguez abordou a súa conexión co nacionalismo galego. Xerardo Pereiro deitou a ollada sobre as identidades galegas a partir dos discursos do seminario; mentres que Óscar Penín Romero e Susana Reboreda Morillo poñen o acento no papel que desenvolveron na arqueoloxía galega. Francisco Díaz-Feirros analizou as ciencias no Seminario.

O volume dá conta da súa importancia que, malia a súa fraqueza económica foron os seus plans de traballo e a incesante difusión dos seus resultados os que foron lexitimando a súa actividade. Esas innovadoras actividades de extensión son as que analiza María Xesús Fortes Alén no seu estudo. Pilar García negro repara na visión política de Galicia no anteproxecto de Estatuto de Autonomía que elaboraron.

Sobre as novas entidades que acolleron o legado do Seminario (nomeadamente o Instituto de Estudos Gallegos Padre Sarmiento e o Museo do Pobo Galego) falaron Miguel Anxo Seixas Seoane, Eduardo Pardo de Guevara y Valdés e María Xosé Fernández Cerviño. “Tivo unha vida breve, só trece anos, foi moi precario e non chegou a desenvolver todos os seus ámbitos” remarcou Monteagudo.

O Seminario en clave comparada
A segunda parte, da que se encargou Ramón Villares, pon en contexto o SEG con outras institucións de alta cultura que existiron na península. “Durou só trece anos, pero deixou un pouso ético na tradición e cultura galega” apuntou Villares que destacou a súa vinculación coa universidade, na que nace pero da que ten completa independencia. “Foi unha ruptura cultural porque mudou as formas de ensino e de investigar, que abandonaron o memorialismo e optaba por outros camiños”. Esta visión é a que analiza no seu artigo, que está acompañado do traballo doutros autores, encamiñados a detallar o devalar doutras institucións análogas. Borja de Riquer Permanyer afonda no Institut d’Estudis Catalans, creado en Barcelona en 1907. Da Eusko Ikaskuntza-Sociedad de Estudios Vascos, fundada en San Sebastián en 1918, fala Idoia Estornés Zubizarreta e Javier Moreno fai o estudo sobre o Centro de Estudios Históricos, que funcionou en Madrid, entre 1907 e 1939 e da Junta para Ampliación de Estudos. Da entidade fundada en Portugal, a Sociedade Martins Sarmento, dá conta Antonio Ferreira.

Trátase de máis de vinte traballos que abordan a traxectoria do Seminario de Estudos Galegos (SEG) tanto desde a súa produción científica e incardinación no ámbito galego da época, como da súa comparación con outras institucións de alta cultura de ámbito peninsular ou europeo. Na presentación, Henrique Monteagudo destacou a capacidade innovadora do SEG por introducir novos procesos de traballo e de relación na universidade menos xerárquicos, a "visión orgánica do país e o feito de que era a primeira vez que se empregaba inequivocamente o galego para o nome dunha institución". Por outra banda, Ramón Villares destacou a significación do SEG no seu momento e ata hoxe, como unha "ruptura xeneracional e cultural" e no alento internacional deste tipo de institucións. No volume participan investigadores coma o propio Ramón Villares, o finado Justo G. Beramendi, Alfonso Mato, Uxío-Breogán Diéguez, Xerardo Pereiro, Oscar Penín, Susana Reboreda ou Miguel Anxo Seixas, entre moitos outros. O volume pode descargarse de balde no web do CCG.

Unos años de emigración en Buenos Aires (1917) constituye una primera obra en prosa de Luis Sánchez Abal.
Encadrábel no xénero da novela de quiosco, e con claras inspiraciones autobiográficas, descríbese nela a andaina vital dun novo inmigrante, Aurelio Monterrey, quen traballa primeiro no comercio e despois tenta conseguir un oco no panorama literario e xornalístico. Conforme coñece a sociedade porteña ea colectividade galega, desenvolve una postura crítica cara aos inmigrantes e as súas asociaciones e festas, e experimenta una fonda desilusión coas súas expectativas primixenias. Al final, Aurelio decidió volver a Galicia, non sen un pouso de señardade polos seus anos de formación vital na metrópole austral.

A obra de Castelao tivo moi presente a mirada dos nenos e das nenas. Esta mirada sobre as cousas da vida que aos adultos lles escapa e que os máis novos si son quen de advertir. As cousas dos nenos e das nenas, tamén as dos seus compañeiros de xogos, de alegrías e de penas, os animais, están presentes en cada unha das páxinas deste libro, onde o Castelao de sempre chega de novo ás vosas mans.

CHÁMOME MARÍA ...
CHÁMOME EVA ...
CHÁMOME ROSALÍA ...
CHÁMOME HELENA ...

Catro testemuños de catro mulleres de distintas idades, de distinta condición social e profesional. Catro voces que falan de vidas que unha vez se viron engaioladas. Catro voces que falan tamén da importancia de recoñecer o encerro das gaiolas para abrirlles as portas.

Quen foron as mulleres galegas que cosían a roupa que conquistou o mundo?

Que soños gardaron os emigrantes que deixaron a aldea na procura de prosperidade?

Unha novela gráfica sobre as voces baixas da nosa historia recente

Madialeva é o primeiro título da colección ‘Mulleres Ilustradoras’, que propón banda deseñada con perspectiva de xénero.

Mulleres imprescindibles. Educadoras na vanguarda do século xx pon de relevo o protagonismo dalgunhas das mulleres máis importantes da nosa recente historia educativa, un protagonismo que sempre existiu aínda que permanecese oculto durante moito tempo. Rosa Sensat, María Barbeito, María de Maeztu, María Luísa Navarro, María Sánchez Arbós, Justa Freire, Elbira Zipritia, Marta Mata e Carme Miquel son grandes referentes educativos do «século da infancia». Un novo volume da Biblioteca de Pedagoxía, colección que trae á nosa lingua textos clásicos ou obras inéditas do pensamento e a práctica pedagóxica, e na que xa publicamos autores tan relevantes como Francesco Tonnucci, Maria Montessori, Jean Piaget, Paolo Freire, Célestine Freinet ou John Dewey, entre outros.

No século XVI , o porto de Noia era o centro de actividades de toda a ría , converténdose nun " nucleo redistribuidor " de importacións . Noia era unha vila chea de vida cunha economía florecente que se sustentaba en dous piares básicos : a pesca e o comercio . As noiesas desempeñaron tamén unha gran variedade de oficios e participaron , soas ou cos seus maridos , en actividades comerciais e financieiras . Polo mar que trouxo tanta riqueza, tamén chegou a morte : ao verse Noia afectada por varios gromos pestilentes no derradeiro terzo do século XVI . " Este traballo de investigación ten un dobre obxectivo : (... facer ) revivir un peirao de mariñeiras e mercadores - homes , pero tamén mulleres - ( ... e ) pretende servir de base para posteriores estudos , poñendo á disposición dos lectores parte da copiosa recompilación de fontes reunidas ... " , que nos falan da vida profesional e persoal dos nosos devanceiros .No século XVI , o porto de Noia era o centro de actividades de toda a ría , converténdose nun " nucleo redistribuidor " de importacións . Noia era unha vila chea de vida cunha economía florecente que se sustentaba en dous piares básicos : a pesca e o comercio . As noiesas desempeñaron tamén unha gran variedade de oficios e participaron , soas ou cos seus maridos , en actividades comerciais e financieiras . Polo mar que trouxo tanta riqueza, tamén chegou a morte : ao verse Noia afectada por varios gromos pestilentes no derradeiro terzo do século XVI . " Este traballo de investigación ten un dobre obxectivo : (... facer ) revivir un peirao de mariñeiras e mercadores - homes , pero tamén mulleres - ( ... e ) pretende servir de base para posteriores estudos , poñendo á disposición dos lectores parte da copiosa recompilación de fontes reunidas ... " , que nos falan da vida profesional e persoal dos nosos devanceiros .

O estudo da historia das mulleres da Galicia prehistórica e antiga está marcado por un curioso paradoxo: por unha parte temos un escaso rexistro arqueolóxio que apenas permite vislumbrar a vida das persoas, e por outra as mulleres da Galicia prerromana aparecen nun lugar moi destacado nas fontes clásicas, nas que representan o antigo estado matriarcal das civilizacións. Combinando o manexo das fontes arqueolóxicas, epigráficas e literarias, a autora traza un percorrido histórico desde os máis humildes fragmentos da Prehistoria a ta a análise do movemente priscilianista, no que algúns autores lle outorgan cada vez máis ás mulleres un protagonismo moi destacado.

A dependencia, a debilidade, a inferioridade son os trazos dominantes con que a imaxe da muller é ofrecida á mentalidade colectiva desde os ambientes máis cultos da sociedade medieval. Pero, por baixo desa muller abstracta, aínda que non irreal nin carente de influencia, neste libro destácanse as mulleres reais, que toman conciencia do feito de selo, defenden os seus dereitos, demostran que non admiten de bo grado o dominio dos homes e tratan de avanzar nun camiño que non alcanzou aínda a meta. Elas móstrannos que a loita pola liberación das mulleres ten longas raíces e, de paso, que non todo avance no tempo é progreso e que a Idade Media non é a época escura á que moitos, por descoñecemento, se refiren de forma despectiva.

Conteñen estas páxinas unha aproximación á historia da muller en Galicia durante a época contemporánea, ollada desde varios campos temáticos: o demográfico, o económico, o social e o político. No primeiro, constátase unha gran variedade de comportamentos a nivel local e comarcal, e tamén deixamos patente os dous tipos de mulleres a estudar en relación coa temática migratoria: as que sofren sen protagonismo directo a emigración, e as que participan na mesma. Respecto ao segundo, o papel desempeñado pola muller na actividade económica foi decisivo nun territorio como o galego, caracterizado por unha forte e permanente emigración masculina. No ámbito social incluímos temas como a súa educación, que tivo que facer fronte a innumerables vicisitudes, a sociabilidade de xénero e a pobreza, dentro da que o compoñente feminino é máis que notorio. Finalmente, enfrontamos as dúas imaxes de muller xunto coas súas circunstancias: no século XIX o concepto de «ángel del hogar» considerábase como a figura central á hora de definir o modelo decimonónico de muller ideal; mentres que o século XX trae consigo un novo prototipo de feminidade, representado pola «muller moderna».

La novela más intensa y emotiva del ciclo de los Episodios de una Guerra Interminable.
En 1954, el joven psiquiatra Germán Velázquez vuelve a España para trabajar en el manicomio de mujeres de Ciempozuelos, al sur de Madrid. Allí se reencuentra con Aurora Rodríguez, una parricida paranoica, inteligentísima, que le fascinó a los trece años, y conoce a una auxiliar de enfermería, María Castejón. Atraído por ella, Germán no entiende su rechazo y sospecha que esconde muchos secretos. El lector descubrirá su origen modesto como nieta del jardinero del manicomio, sus años de criada en Madrid, su desdichada historia de amor, a la par que los motivos por los que Germán ha regresado a España. Almas gemelas que quieren huir de sus respectivos pasados, Germán y María aspiran a darse una oportunidad, pero viven en un país donde los pecados se convierten en delitos y el puritanismo encubre todo tipo de abusos y atropellos.

Láminas debuxadas por Castelao en New York no 1936.

Por expreso deseo del autor, no está permitido que la editorial aporte en su material promocional ningún tipo de texto adicional, información biográfica, cita o reseña relacionados con esta obra. El lector interesado podrá, no obstante, encontrar abundante información al respecto en internet.

Un petisco de libro, pequeniño pero completo, para levar na carteira e ler a Rosalía cando gostes.

Un petisco de libro, pequeniño pero completo, para levar na carteira e ler a Rosalía cando gostes.

Un petisco de libro, pequeniño pero completo, para levar na carteira e ler a Emilia cando gostes.

Un petisco de libro, pequeniño pero completo, para levar na carteira e ler esta viaxe cando gostes.

Una de las dos Españasha de helarte el corazón.Antonio MachadoEl día de su muerte, Julio Carrión, poderoso hombre de negocios cuya fortuna se remonta a los años del franquismo, deja a sus hijos una sustanciosa herencia pero también muchos puntos oscuros de su pasado y de su experiencia en la Guerra Civil y en la División Azul. En su entierro, en febrero de 2005, su hijo Alvaro, el único que no ha querido dedicarse a los negocios familiares, se sorprende por la presencia de una mujer joven y atractiva, a la que nadie había visto antes y que parece delatar aspectos desconocidos de la vida íntima de su padre. Raquel Fernández Perea, por su parte, hija y nieta de exiliados en Francia, lo sabe en cambio casi todo sobre el pasado de sus progenitores y abuelos, a los que ha preguntado sobre su experiencia de la guerra y del exilio. Para ella sólo una historia permane-ce sin aclarar: la de una tarde en que acompañó a su abuelo, recién regresado a Madrid, y visitaron a unos desconocidos con los que intuyó que existía una deuda pendiente.Alvaro y Raquel están condenados a encontrarse porque sus respectivas historias familiares, que son también la historia de muchas familias en España, desde la Guerra Civil hasta la Transición, forman parte de sí mismos y explican además sus orígenes, su presente. También porque, sin saberlo, se sentirán atraídos sin remedio.Con El corazón helado Almudena Grandes nos entrega sin duda su novela más ambiciosa, en la que traza a través de dos familias un panorama emocionante de la historia reciente de nuestro país, y también del conflicto de las nuevas generaciones con la memoria.

Tras la victoria de Franco, el doctor Guillermo García Medina sigue viviendo en Madrid bajo una identidad falsa. La documentación que lo libró del paredón fue un regalo de su mejor amigo, Manuel Arroyo Benítez, un diplomático republicano al que salvó la vida en 1937. Cree que nunca volverá a verlo, pero en septiembre de 1946, Manuel vuelve del exilio con una misión secreta y peligrosa. Pretende infiltrarse en una organización clandestina, la red de evasión de criminales de guerra y prófugos del Tercer Reich que dirige desde el barrio de Argüelles una mujer alemana y española, nazi y falangista, llamada Clara Stauffer. Mientras el doctor García se deja reclutar por él, el nombre de otro español se cruza en el destino de los dos amigos. Adrián Gallardo Ortega, que tuvo su momento de gloria como boxeador profesional antes de alistarse en la División Azul, para seguir luchando como voluntario de las SS y participar en la última defensa de Berlín, malvive en Alemania, ignorando que alguien pretende suplantar su identidad para huir a la Argentina de Perón.Thriller y novela de espías, Los pacientes del doctor García es tal vez la historia más internacional y trepidante de Almudena Grandes, su narración más ambiciosa, en la que conecta acontecimientos reales y desconocidos de la segunda guerra mundial y el franquismo, para construir las vidas de unos personajes que no sólo comparten la suerte de España, sino también la de Argentina.

Una historia de amor, y la historia de unos días que pudieron cambiar para siempre el destino de España.Toulouse, verano de 1939. Carmen de Pedro, responsable en Francia de los diezmados comunistas españoles, se cruza con Jesús Monzón, un cargo menor del partido que, sin ella intuirlo, alberga un ambicioso plan. Unos años después, en 1944, Monzón, convertido en su pareja, ha organizado el grupo más disciplinado de la Resistencia contra la ocupación alemana, prepara la plataforma de la Unión Nacional Española y cuenta con un ejército de hombres dispuestos a invadir España. Entre ellos está Galán, que ha combatido en la Agrupación de Guerrilleros Españoles y que cree, como muchos otros en el otoño de 1944, que tras el desembarco aliado y la retirada de los alemanes, es posible establecer un gobierno republicano en Viella. No muy lejos de allí, Inés vive recluida y vigilada en casa de su hermano, delegado provincial de Falange en Lérida. Ha sufrido todas las calamidades desde que, sola en Madrid, apoyó la causa republicana durante la guerra, pero ahora, cuando oye a escondidas el anuncio de la operación Reconquista de España en Radio Pirenaica, Inés se arma de valor, y de secreta alegría, para dejar atrás los peores años de su vida «Una novela admirable. Repleta tanto de verdad histórica como de verdad narrativa.» Rafael Reig, Abc Cultural

Os vellos de Castelao son os depositarios da sabedoría do refraneiro, que vale tanto como dicir a sabedoría acumulada polos homes ao londo da súa vida.

El nuevo y esperado libro de 72 kilos con ilustraciones inéditas y con sus más aplaudidos trabajos visuales. Amor, confianza, temor..., son algunos de los temas habituales de 72 Kilos, uno de los dibujantes más populares de España. En su nuevo y esperado segundo libro, el autor nos invita a un viaje repleto de emociones y sentimientos profundos, con ilustraciones inéditas y con sus más aplaudidos trabajos visuales. Después del éxito de Las vidas que dibujamos, este libro es la consolidación de un autor de un talento sin igual.

Medea chegou a ser unha das traxedias máis valoradas xa non só do seu autor, senón do conxunto da traxedia grega clásica conservada. A día de hoxe, poucos estudos e poucas edicións omiten a etiqueta de “obra mestra” coa que se recoñece a Medea, unha traxedia na que Eurípides exhibe con amplitude o seu talento e os seus recursos como dramaturgo.

Eurípides foi un dos primeiros en conferirlle un protagonismo tráxico total a Medea, princesa meiga da Cólquide e filla do rei Eetes, que axuda a Xasón a conseguir os seus obxectivos e acaba casando con el. Nesta traxedia Eurípides buscou afondar no lado máis humano, visceral e violento do heroísmo tráxico.

En Heracles, Eurípides altera dun xeito significativo a materia mítica da que parte, subvertendo a orde dos acontecementos que era a habitual na tradición oral do mito. Como sucedía en Medea, un dos elementos máis estremecedores do conflito tráxico é un infanticidio, aquí tratado dun xeito probabelmente máis indulxente coa man executora de tal crime.

Na casa dos Blackwood, onde viven Merricat, a súa irmá Constance e o tío Julian, tratan de manter o seu modo de vida. Pero dende que Constance foi exculpada de asasinar o resto da familia, a xente non os deixa en paz. Cando chega o curmán Charles para facerse un oco entre eles, Merricat fará todo o posible por protexer o seu mundo.

Oiva Juntunen conseguiu fuxir co botín dun roubo mentres o seu cómplice cumpre condena. Cando este sae do cárcere, Oiva foxe ás recónditas paisaxes da Laponia finlandesa para non ter que compartir a súa riqueza. Alí coñece o comandante Remes, exmilitar alcólico, e unha nonaxenaria fuxitiva, cos que vive unha serie de estrafalarias aventuras.

Crónica da Galiza bizarra reúne, ao longo de 120 anos, 125 microhistorias de rara caste, misteriosas e sorprendentes, fabulosas e extraordinarias en sentido amplo; aparecidas na frutuosa prensa galega de aquén e alén mar, upadas na peaña da primeira plana ou desapercibidas nun recuncho da páxina par. Neste volume ordénanse, dende o ano 1848 até o ano 1968, unha centena longa de textos xornalísticos, devindos por decantación en relatos breves; contos cativos hibridados de impactante veracidade, arroubadora mitoloxía e final aberto; o suceso elevado ao expoñente do prodixio.

Livia é deportista, fermosa, ten unha familia que a quere e as amigas que toda adolescente desexa. Mais Livia sofre de retinite pigmentosa, unha doenza que lle produce problemas de visión e que vai condicionar a súa vida enteira. Unha historia ás veces doce, ás veces dura, sobre a superación persoal, sobre a adaptación ao mundo real, sobre a ilusión de atoparmos o noso lugar. Greta Olivo conseguiu con esta novela o Premio á Mellor Primeira Novela traducida ao francés e o Premio Internacional Flaiano á Mellor Novela dunha autora menor de 35 anos, entre outros.

Domingo e outras historias de Irène Némirovsky achéganos relatos escritos entre 1932 e 1942, anos previos á Segunda Guerra Mundial e os seus inicios.

Némirovsky narra historias sinxelas e de xeito moi parco, pero con personaxes cun desenvolvido perfil psicolóxico.
Relatos que nos falan de homes e mulleres ata deixalos espidos ante os ollos do público lector, algún dun xeito sutil, outros fondamente, pero sempre coa intención de amosarnos algo que debemos aprender.
Relatos cheos de maxia e misterio, desas vidas pasadas da infancia e a mocidade, do inexplicable e o realismo irreal, de Finlandia, da revolución bolxevique.
Relatos de mulleres, de nais e fillas, de amigas, de inimigas, de sometidas e daquelas que cren ter poder, do amor, da perda e a soidade.
Relatos de homes, pensamentos dun mundo burgués a piques de ser esnaquizadeo, diñeiro, poder, egoísmo.
Ordenados segundo a ocupación nazi se vai facendo realidade, nunha progresión arrepiante sobre a nosa conciencia nun dos momentos máis escuros da historia recente da humanidade son, en fin, relatos para que aprendamos do pasado e non cometamos os mesmos erros.

De entre os escritores ingleses do século XIX, Óscar Wilde é, sen dúbida, un dos máis populares. E de todas as súas comedias a máis celebrada e a máis representada é, tamén sen dúbida, A importancia de chamarse Ernesto.
Esta obra tiña en principio catro actos, pero un famoso actor que ía facer un dos papeis principais pediu a Wilde que a fixera algo más breve, cousa á que este accedeu. Quedou reducida a tres actos e así foi publicada e posta en escena. O texto primitivo non foi coñecido ata 1948, cando un fillo de Wilde fixo chegar o manuscrito a unha editorial que quería publicar as obras completas do seu pai. A versión que aquí se presenta é a abreviada, ó noso xuízo máis áxil e lixeira que a inicial.

“Somos o que imaxinamos” é un conxunto de 42 vibrantes relatos curtos que falan da vida e da nosa cultura. Algúns baséanse en experiencias vividas, outros son pura ficción. Mitos, lendas, lecturas, viaxes, camiñar con amigos, reflexións, peixes, investigación mariña, observación do mundo e soños, ten cabida nestes apaixonantes relatos. Todos xorden de pasear con optimismo, e certa retranca, no tempo e no espazo. Unhas veces por lugares próximos, outras por ámbitos máis afastados, e as máis das veces polos íntimos e intricados sendeiros dun mesmo.