Xuntando dúas das cinco liñas editoriais de Catro Ventos, ecoloxía e educación alternativa, publicamos en galego este ensaio da escritora e bióloga mariña Rachel Carson (1907-1964), autora de obras fundamentais para o ecoloxismo moderno como Primavera silenciosa (1962).

Na publicación orixinal na revista Women’s Home Companion (1956), este texto ía dirixido a nais e pais e animábaos a explorar a natureza coas súas crianzas a fin de cultivaren xuntos o sentido do abraio. Esta obra é a base dun proxecto moi persoal da autora que había converterse no que ela denominaba O libro do abraio. Carson faleceu antes de poder darlle a forma esperada, pero o espírito e a súa teima persoal están aquí: como explorar e conservar durante toda a vida a capacidade do abraio, unha batalla que, segundo ela, só se gaña ou perde na infancia.

Libro de de encadernación coidada con textos, fotos en branco e negro e papel cebola verde que vos fará evocar á natureza.

Inacio e Iván Suárez agasallan os lectores máis novos con esta fermosa e divertida adaptación do clásico universal de Prokofiev, que transcende os medios neste proxecto de teatro, música e banda deseñada. Unha ledicia de lectura!
En 1935, Natalia Sats e o Teatro Central Infantil de Moscova encargaron a Serguei Prokofiev unha sinfonía musical para público infantil. Motivado polo encargo, Prokofiev compuxo Pedro e o lobo en catro días. O 2 de maio de 1936 estreouse a obra, sen demasiado éxito. O compositor ruso estaba lonxe de saber que, co tempo, a súa peza se convertería nun clásico que conta con versións e adaptacións a libro infantil, teatro, cinema de animación ou banda deseñada, todas elas en multitude de linguas.
Esperamos que goces desta versión que fan Inacio e Iván Suárez coa súa habitual mestría para desenvolver historias a través das viñetas.

Quen non desexou ser invisible algunha vez?

Quen non desexou deixar de solo algunha vez ?

<< O problema foi que nunca cheguei a controlar ben ese poder. Ás veces, cando máis gañas tiña eu de ser invisible era cando máis xente me vía. En troques, cando quería que todos me visen era cando ao meu corpo lle daba por desapaecer>>.

Emotiva, conmovedora, diferente...Invisible narra, a través dos ollos dun rapaz, unha historia que podería ser a de calquera de nós.

O presente volume agrupa os cinqüenta e oito artigos de divulgaçom lingüistica que, desde 2020, com periodicidade mensal, o autor tem até agora publicado no Nós Diario. Som peças breves, rigorosas e amenas, destinadas ao público geral, que analisam aspectos lexicais, morfossintáticos, ortográficos, pragmático e sociolingüisticos do galego-português da Galiza contemporánea, com atemçom preferente dispensada á norma e ao uso culto. Por isso, em rigor e com objetividade, esse escrutínio tem de ser hoje, infelizmente, muito crítico com a codificaçom efetuada polo oficialismo de RAG e do ILG, o qual, como os textos em presença denunciam, por um lado, concebe o galego -variedade nacional da pluricontinental língua galego-portuguesa- como patinho feio, como língua regional menor....

El caminar emprendido por los grupos humanos desde sus primeras formaciones sociales, fue acompañado por las experiencias, muchas veces terribles, derivadas de la influencias de una entidad a la que llamaremos, de menera general y amplia. Tierre Madre.

Desde esa figura primera, que administraba la vida e impulsaba la muerte sin piedad ni reposo alguno, transcurridos muchos milenios en ese entorno espacio-tiempo que es la Tierra, se formó, según parece desprenderse de las tradiciones llegadas a nosotros, otra figura, más socializada y accesibible quizá, pero casi igual de implacable y severa de la anterior: la Diosa Madre.

Huellas de estas creencias aparecen en las culturas de casi todos los pueblos. Y los ojos grabados que hemos heredado de la Antigüedad, parecen narrar algunos episodios de dicha historia.

Un ramallete de contos xuntados por vocación propia, que narran sentimentos de frustración, de soidade, de tristeza e tamén de xustiza poética e de esperanza.

Ignoro se Anacos dunha lembranza é titulo escollido polo propio autor. Non lle acaería mal tampouco Peneira dos días, xa que, segundo o texto en prosa que precede os poemas, parece ser este o obxectivo do poeta: amosarnos as experiencias e sentimentos que a peneira da vida escolmou e salvou, aquilo que máis seriamente posuímos e nos posui, aquilo que afinal nos constitui.

Un trasno argallou este libro de relatos onde se mesturan historias de labregos e mariñeiros, de emigrantes, de afiadores e músicos, de mulleres de inusitada forza. Esistencias chreas de valentía, de risco d e esperanza. Existencias cheas de valentía, de risco e de esperanza. Tamén atoparás seres que viven nos soños e nas lendas: meigas, mouras, trasnos, aveloíñas, maruxaiñas..., que marcan os destinos dos vivos.

“Non hai moito, escoitei a unha caboverdense dicir que: “gostaría de ter uns brazos infinitamente longos para poder abrazar a todos os galegos e galegas”. Con esta hipérbole tan bonita estaba amosando o seu agradecemento á veciñanza de Burela, por tela acollida con tanto cariño cando arribou, na compaña do seu home, á Mariña luguesa.

Fago miña esta hipérbole dunha caboverdense anónima para amosar o meu agradecemento ao barrio no que nacín, no que me criei, e no que fun feliz.

Os Muíños era un barrio “abrazado” polo río de Monelos que esmorecía no golfo ártabro entregando as súas augas dóces á mar océana. O río, ademais das augas dóces, entregaba tamén un feixe inmorredoiro –a modo de legado-, no que se incluían historias irrepetíbeis de xogos, de amor, de amizade, de leas, zarapalladas, marañas…, e unha infinita suma de recordos, que cada un dos que habitamos o barrio sabemos que nos acompañarán para sempre.

“Na República da Cascarilla” conviven coa Narrativa, outros subxéneros pertencentes á arte de relatar: “Reportaxe”, “Crónica”, “Memoria”, “Autobiografía”, e mesmo narracións propias dos Libros de Viaxes.

Deixo nas vosas mans unha obra para vos mergullar en mundos pretéritos, que a modo de Odisea han facer que viaxedes por ríos e mares literarios creados no voso maxín e, de certo, polos que navegastes cando erades adolescentes”. Fuco Paz Souto

A obra recolle, a través da vida de Federico Tapia, unha das etapas máis luminosas da cidade da Coruña no século XIX, co trasfondo da revolución de 1868, o Sexenio Democrático, ou a I República e a posterior Restauración. Un período de importante desenvolvemento urbanístico, económico e socio-cultural na cidade herculina, coa chegada do ferrocarril, a expansión industrial e a fundación de novos bancos; pero tamén de expansión de diversas correntes ideolóxicas e gran efervescencia política, co nacemento de sociedades, liceos, ateneos, loxas masónicas, ou 170 xornais de todas as orientacións. Feitos que vivirá e mesmo dos que será protagonista, o noso biografado, Federico Tapia Segade (1825-1891), o primeiro alcalde republicano da Coruña.

Quen decide escribir un libro coma este, faino dende o convencemento feminista, ese ideal revolucionario en virtude do cal todas as persoas somos iguais. E faino tamén desde a idea de que nomearnos, moito máis na nosa lingua, é o primeiro paso para pensarnos, para recoñecernos e para existir.
En Feminismo en cen palabras, Luca Chao quere facer un convite ao pensamento, unha modesta introdución a unha forma concreta de mirar e nomear o mundo que nos rodea. Un achegamento a un corpus teórico mínimo, esencial, que facilite a comprensión de certos conceptos básicos da teoría feminista. E tamén unha invitación a ir máis alá, a aventurarse nas teorías e nas autoras que se mencionan, unha porta sempre aberta á discusión.

Pasear con García Lorca por Santiago de Compostela. Oírlo recitar, cantar, tocar el piano, observar cómo dibuja, cómo escribe, con quién habla, qué lugares visita… Esta es la crónica del poeta andaluz por tierras gallegas que nos presenta Henrique Alvarellos. Es la historia de una atracción por una ciudad en la que vivirá días inolvidables y dedicará grandes momentos de creación.

Un volumen ilustrado con más de 70 documentos y fotografías, numerosas anécdotas y testimonios, muchos de ellos muy desconocidos. Inclúye el trazado de la primera ruta lorquiana por la ciudad de Santiago de Compostela.

O de Irene González é un caso único no mundo. Na década dos vinte do século pasado foi a primeira rapaza que rompeu barreiras no fútbol, ao se converter na porteira e capitá do equipo masculino coruñes ao que deu nome: O Irene F.C.

Concibido como unha guía de lugares mais tamén como un compendio de historias para ler desde o sofá, este libro percorre unha pequena parte dos máis de 3.600 cemiterios da nosa comunidade autónoma, desde o histórico Santo Amaro ata un dos cemiterios máis pequenos do mundo. Da tumba dun Nobel ata a dun actor proposto ao Óscar.
A autora viaxa, ás veces soa e outras acompañada por persoeiros vencellados ao cemiterio que visita para coñecer máis de cerca as lendas e as historias reais, ás veces con límites difusos, achegando á nosa literatura unha viaxe única e persoal, resultando unha antoloxía de lugares fúnebres e rituais e crenzas relacionadas coa vida e a morte.
Percorridos como a Ruta dos Cemiterios indianos do norte, os cemiterios illegos, os desaparecidos, republicanos, protestantes e de disidentes, son algunhas das propostas d’As horas mortas.

Aínda que á sopa lle falte sal, sempre a poderemos facer máis apetecible contando unha historia. E se son 27, moito mellor.

Un recorrido por los iconos de la mitología y las creencias populares, desde el Centauro al Hombre Lobo, pasando por el Unicornio o la Esfinge, entre otros. Sueños y miedos que perviven a través de los siglos.

¡Déjate llevar por la magia de Terramar!Los cinco cuentos reunidos en este libro, que fueron ganadores de los Premios Locus y Endeavour en 2002, exploran y extienden el mundo creado en las Historias de Terramar. El volumen también contiene un ensayo sobre los habitantes, las lenguas, la historia y la magia de Terramar. Esta aclamada continuación del reino mágico de Terramar confirma a Ursula K. Le Guin como una de las más brillantes escritoras de nuestro tiempo.
. La última entrega del emblemático ciclo de Terramar, en nuestra colección Bibliotecas de Autor.. Ursula K. Le Guin destaca por ser una de las autoras cumbre en el catálogo de Minotauro y una eminencia de la literatura de género.. Esta obra ha inspirado populares sagas de fantasía posteriores como Harry Potter.

Los guedenianos tienen una particularidad que los hace únicos: son hermafroditas, y adoptan uno u otro sexo exclusivamente en la época de celo, denominada kémmer. En Invierno, Ai contacta con Estraven, un alto cargo que le mostrará cuán diferente puede llegar a ser una sociedad donde no existe la diferenciación sexual.

En el mundo de Terramar la magia es un elemento indispensable. Un principio fundamental rige ese mundo: el equilibrio entre la vida y la muerte, que pocos pueden alterar. Pasados diez años, Ged capaz ya de actuar en beneficio de otros, decide recobrar la mitad de un anillo perdido en las tumbas de Atuan; sin embargo la sacerdotisa le involucrará en las profundidades de Terramar. ". ¡Déjate llevar por la magia de Terramar!

En el planeta Athshe, el ciclo de la vida, la cultura, las costumbres, los modos mentales nacen y se desarrollan en la estabilidad autónoma del cosmos, pero la llegada de una expedición terrestre cambiará dramáticamente el pacífico modo de vida de los nativos del planeta.

El arco iris de neón de la Rainbow, la discoteca del pueblo, atrae a los más fiesteros cuando los bares empiezan a cerrar. Entre los jóvenes arracimados a la entrada y bajo una de las escasas farolas, dos chicas acorralan a Olivia. Pronto los vítores de pelea se mezclan con la música que se cuela por la puerta del recinto. Las vacaciones están llegando a su fin. Y con él las escapadas con la pandilla, las persecuciones al chico que a una más le gusta. Hasta que el sonido de un guantazo paraliza la escena, un relámpago fugaz que separará a dos primas para siempre. ¿Es posible perdonar una antigua agresión? ¿Dejarán de hablarse sin comprender qué sucedió aquella noche? Tal vez los incidentes del verano oculten algo a lo que no quieren enfrentarse y que es lo que de verdad importa: nadie, por más que se lo proponga, sale indemne del limo.

El desgarrador viaje vital de una niña atrapada en un cuerpo que no sabe habitar. Una novela deslumbrante que no se parece a nada que hayas leído. Un fenómeno literario internacional antes de su publicación.

«La mala costumbre nos enseña a volver a mirarlo todo otra vez y a entenderlo mejor.» Bob Pop
«Una voz transportada por la belleza y la rabia, un canto para las arcángeles derribadas que se alzan con audacia fraternal, sostenida, libre.» Belén Gopegui
«Un libro hermosísimo, cruel y redentor sobre el camino que recorremos hasta convertirnos en quienes somos.» Elena Medel
«Una escritora en mayúsculas, cruda y brillante. Un debut arrebatador lleno de buenos augurios. Una herida sin nombre que por fin podrá cicatrizar.» María Sánchez
«Una novela devastadora. A cada página te traga y te devuelve a la vida. A Alana se la lee con emoción y admiración.» Iván Repila

Narrada desde una singular y desgarradora voz en primera persona, La mala costumbre recorre la adolescencia de una niña atrapada en un cuerpo que no sabe habitar, que intenta comprenderse a sí misma y al mundo en el que vive, desde su infancia en una familia de clase obrera en el barrio de San Blas, arrasado por la heroína en los años ochenta, hasta las noches clandestinas en el centro de Madrid de los noventa. Como en una versión bastarda del viaje del héroe, yonquis, divas pop y ángeles caídos la acompañan en un viaje vital en el que, al final, serán otras mujeres quienes le ayuden a superar la violencia que encuentra a cada paso.
La mala costumbre es una novela cruda y feroz, pero también poética y conmovedora, en la que los extremos se tocan para mostrarnos por qué el resentimiento y la rabia contra el sistema son completamente válidos para sobrevivir en una sociedad que no acepta a los que son diferentes.
Dueña de un universo creativo único en el que conviven el teatro, la historia clásica y el activismo, Alana S. Portero debuta en la ficción con esta novela deslumbrante que se ha convertido en un fenómeno editorial internacional antes de su publicación.

Abrirse camiño profesionalmente, aínda máis. E moi en especial en sectores, aínda a día de hoxe, moi masculinizados, como o da investigación científica. Este libro aborda o papel xogado polas pioneiras da ciencia no noso país. Conta, pois, a súa epopea para ser tomadas en serio nese mundo de homes en tempos, incluso, en que se dubidaba da capacidade intelectual das mulleres para poder entender as máis básicas cuestión da vida. No camiño que aínda nos queda por percorrer para chegar a esa Igualdade, tamén no eido científico, as mulleres que aparecen neste libro resultaron esenciais. Investigadoras, teóricas, estudosas… todas elas puxeron as bases para que hoxe unha investigadora non sexa unha rareza dentro dun laboratorio…

Lara é unha adolescente que saca boas notas e que nunca dá problemas, pero iso muda cando abandona Gondomar e sobe a un autobús sen lle dicir a ninguén a onde vai. Tras dela, un desengano amoroso, os silencios da súa familia e un león que, sen descanso, a persegue nos seus pesadelos.

Sen saber moi ben como, remata en Ribadeo, unha vila unida estreitamente a aquel último verán que compartiu coa súa nai antes de que esta a abandonase.

Dende alí, coa axuda do seu curmán e, ao mesmo tempo que a familia e a policía a buscan, irá debullando un pasado descoñecido e arrepiante para ela.

A moza, coa praia das Catedrais de fondo, pronto empezará a comprender que as verdades a miúdo non o son tanto.

Porque o que ninguén sabía é que baixo das pedras da cidade se oculta un mundo de demos vingativos, un Averno espantoso que agocha segredos incribles polos que moitos poderían chegar a matar. Esta é unha novela de bruxería e corrupción, de demos que aprenden a ser mellores e de homes que poñen a súa vida ao servizo de causas satánicas. Andrés Pombo Graña debuta na narrativa galega cunha novela de enorme madureza que vai enguedellarnos dende os primeiros capítulos para non soltarnos. Malia o terror que ás veces se agocha entre as súas páxinas. Malia a escuridade toda. Unha novela luminosa.

Estas 4 pezas foron recollidas nesta edición facsimilar recollidas polo autor no volume Tetro completo, publicado por Edicións do Castro no ano 1982.

Hai homes coma espantallos e espantallos coma homes. O protagonista desta obra ten un corazón de pexego, morno e bo coma os seus feitos. Esta é a historia dun espantallo que en vez de espantar os melros, faise amigo dos animais e dos rapaces. Un día, para defender unha figueira das peteiradas voraces dos melros, o tío Ramón de Rebordena colle a machada, corta uns casqueiros miúdos de pino manso, átaos cun vimbio e fai unha cruz. Despois vai enchendo aquel esquelete con palla, ponlle un melón no sitio da cabeza e acaba por vestilo cunha chaqueta e uns pantalóns remendados. Ata lle mete dúas cereixas nos ollos e un pexego no sitio do corazón. Así naceu Espantallo.

Ubasute fai referencia no título ao termo xaponés que significa literalmente “abandono dunha anciá”, o presunto costume de deixar nunha montaña ou nun lugar afastado un parente vello ou enfermo. Existen referencias desa práctica na tradición oral de numerosas culturas, pero ningunha proba.

En palabras da propia autora, esta obra trata sobre “as diferentes maneiras que hai de deixar para sempre algo, alguén ou incluso de abandonarse a un ou a unha mesma. Tamén aborda a dificultade de apartar os recordos e o sentimento de culpabilidade, malia que se opte por cambiar de espazo como estratexia para distanciarse deles”.

Hai linguas que só teñen unha palabra para o abandono, pero iso non quere dicir que non haxa diferentes maneiras de deixar para sempre algo, a alguén. Pouco importa que intentes cambiar de espazo, que creas que indo ao Xapón conseguirás afastar a culpa. Non existe un lugar no mundo onde fuxir de ti, e mesmo as pantasmas acoden cando as chamas, con poesía ou cos recordos. Ademais, no teatro, tamén as pantasmas cobran vida diante dos nosos ollos.

Nas Olimpíadas de Berlín de 1936, un atleta negro asombrou o mundo. Jesse Owens gañou catro medallas e avergoñou o nazismo, que o consideraba inferior pola súa cor de pel, dando unha lección deportiva; pero nada do seu éxito sería posible sen un atleta alemán que xogou a vida por axudalo.
Este libro conta a historia real de Luz Long, represaliado por Hitler por axudar a un competidor, negro. Unha historia de amizade, respecto e camaradería, nun tempo escuro de racismo, represión e violencia.
Francisco Castro recupera a súa figura para contarnos unha fermosa historia que non debe ser esquecida.

Un libro para todas as idades repleto de melancolía, fantasía, misterio e sabedoría, que o converten nunha obra mestra. Este é un libro fundamental da literatura universal. Trata da historia dun neno, príncipe nun planeta sen xente, que un día abandona o seu reino desenganado dunha flor da cal está enamorado. Na viaxe que emprende por distintos planetas coñece sucesivamente a un rei, un vaidoso, un bebedor, un home de negocios, un faroleiro e un xeógrafo. Finalmente chega á terra, onde atopa a unha flor, un raposo, un garda-agullas, un comerciante e un aviador caído no deserto que trata de arranxar a avería do motor do seu avión. O home e o neno falan e fanse amigos, pero o pequeno quere volver ó seu planeta, onde está a súa flor, e déixase morder por unha serpe velenosa. Non é este o episodio menos enigmático e misterioso dun libro que todo el é un puro misterio. A tradución galega de Carlos Casares é hoxe considerada unanimemente como unha auténtica xoia literaria.

Cuando "lemy, un joven aprendiz de alqui- mista, se encuentra por casualidad el elixir de la eterna juventud, no puede creerse la suerte que ha tenido. Hasta que un acciden- te le obliga a bebérselo para sobrevivir. y es la Muerte quien viene a su encuentro. Risha es una segadora encargada de recolectar las almas de los muertos y devol- verlas al Ciclo de la Reencarnación. Pero el espíritu de ese aprendiz de alquimista se resiste a abandonar su cuerpo. Decidida a culminar su trabajo, ella lo arrastra al mundo Espiritual. No podría haber elegido peor momento, pues allí la Gran Muerte busca al ladrón de una sustancia que podría poner en peligro el equilibrio entre ambos planos. Entre rumores de traición, Risha y su equipo deberán averiguar cómo matar a ese inmortal antes de que la ira de Uróboros sa- cuda de nuevo el universo.

Nesta fábula para o público adulto creada poloa utor de banda deseñada Bill Watterson, un reino pretérito vese afectado por desgrazas inexplicables. Coa esperanza de lle por fin a ese tormento, o rei envía os seus cabaleiros a descubrir a orixe de tan misteriosos acontecementos. Anos despois, un único e maltreito cabaleiro regresa a palacio.
Para as ilustracións do libro, Watterson e mais o debuxante John Kascht traballaron durante varios anos en estreita e inédita colaboración. Ambos os dous artistas renunciaron á súa forma de traballar previa co afán de, xuntos, inventaren o que ningún deles era quen de anticipar; velaí, en por si, un misterioso proceso.

Lúa é unha gatiña pequena, algo tímida e asustadiza. Vive coa súa avoa nunha humilde casa. No exterior contan cun fermoso xardín no que Lúa pasa as horas xogando soa. Non ten irmáns e a avoa lle deixa saír fóra, mais Lúa soña con viaxar, coñecer novos lugares e ter amigas e amigos para xogar.
Unha historia sobre o amor, a familia e a amizade, onde valores como a tenrura, o respecto ou a solidariedade cobran importancia para levarnos a un mundo onde a violencia non ten cabida e a ilusión fai dos soños unha realidade.

Cando eu era pícaro aló pola Corda do Nordés falaban dun túnel desde Europa a América: ben o podía haber. Explicaría millor a intensa simbiose poética que vive Francisco entre as terras da Fisterra e as outras terras Mais aló de Fisterra. É unha simbiose suxestiva xa que logo arela superar a dobre vida, a terríbel esquizofrenia producida polo contraste brutal entre dous mundos tan opostos.

Eiquí en Nova Iork todo son interiores: o restaurante onde traballa, o camiño de ferro por debaixo do cemento, a vivenda nun sótano. Cando saía coller o sol, só se pode sentar nun banco de cemento: non ve o sol senón o avesío do tempo gris de Nova Iork. Alí sentado soña el sempre nas solainas de pedra de Pontevedra. (Naceu Francisco na Guarda fai uns trinta anos).

Francisco xamais tivo tempo pra ler; ca seque non tivo tempo pra aprender a ler. El é un verdadeiro facedor de poesía: É UN AUTÉNTICO.

Por iso el cre no fondo do seu ser que ten que haber algo mellor ca “mil, un millón de verbas falsas”.

Unha cuadrilla de cazadores, urbanos e con relacións de amizade e negocios, participa nunha batida na que o obxectivo é «O Solitario», un lendario porco bravo, considerado moi perigoso, a quen se lle atribúe unha morte e ataques a participantes noutras cazarías. No escenario agreste da batida, dúas mulleres sendeiristas afrontan una situación de risco e os cazadores acoden na súa axuda. Despois, o que comeza sendo unha conversa informativa e amábel vai ir derivando nunha tensa discusión, sobre a caza e outros asuntos da vida, até chegar a un punto de violencia verbal. As mulleres, nai e filla, abraiadas pola situación, deciden fuxir. Dombodán, o máis novo da cuadrilla e o único que é natural de Tras do Ceo, o territorio onde transcorre a historia, vai narrando os feitos que se suceden nunha xornada trepidante. E faino cunha ollada propia, que perturba e engaiola a un tempo, levándonos da comedia ao inferno. A nova obra de Manuel Rivas é unha novela negra radical, salvaxe, sen edulcorantes, e que forma parte dun proxecto literario que ten por fondo a caza do home polo home e a depredación social e natural.

A súa primeira achega á narrativa; un texto que é unha biografía emocional dunha infancia que se proxecta, vizosa, cara aos nosos días. Unha descuberta dunha sensibilidade magnífica. Un acontecemento literario que se abeira, ademais, ao traballo dunha grande ilustradora como Luz Beloso.

Puede que seas un experto destrozador y que hayas devorado uno o varios ejemplares de Destroza este diario. O tal vez esta sea tu primera vez (pst, puede que esta experiencia te cambie la vida). Sea como sea, no busques más, has encontrado el libro perfecto para destrozar.Te presentamos el nuevo Destroza este diario, íahora en una impresionante edición a todo color! Dentro encontrarás retos para pintar, romper, transformar y dar rienda suelta a tu creatividad; una mezcla de tus retos favoritos y otros completamente nuevos. Destroza este diario. Ahora a todo color te invita a destrozar en colores: mezcla pinturas para crear barro, deja que la suerte elija el tono, recorta tiras de papel de brillantes colores, y mucho más.¿Qué colores usarás para destrozar tu diario?

Vilapaspán é unha aldea asombrosa, curiosa e misteriosa. Escrita por Rodrigo Cota e ilustrada por Fernando Tomé.

Cando un ousado libro quere transcender, busca o xeito de narrar unha historia épica. Poucos hai tan impetuosos coma este. Nas súas páxinas é el o protagonista. O libro dentro do libro. E, xunto a el, unha nena valorosa. Unha aventura onde a natureza, o misterio e as emocións se abren camiño a cabalo da afouteza da pequena Éire. O amor desta nena pola súa xente vaina levar tan lonxe que lle será difícil atopar o camiño de volta.

É 1984. Despois de tanto tempo, a xornalista Alexandra Moure regresa dende a capital á súa vila natal para acudir ao enterro do seu avó. Os días que pasa na casa familiar son unha continua revelación para ela, onde comeza a ser consciente dos feitos que a comunidade construíu durante anos, ocultos tras o silencio. Historias de nazis, da guerra, da mitoloxía, da morte? Alexandra irá descubrindo os segredos da aldea de Caim nunha viaxe interior onde meditará sobre o pasado, as relacións familiares e o vínculo emocional que sente con Sylvia Plath. E, todo isto, sen esquecer que, quizais, sexa ela a que arrastre o maior e terrible segredo.

Unha obra motivadora que nos convida a expresar unha versión máis auténtica e libre de nós mesmas. Reflexiona sobre os grandes temas da psicoloxía feminista partindo de tres grandes piares: I) A conexión cunha mesma, II) A desaprendizaxe imprescindible da educación feminina e III) A orientación á acción. Neste contexto, a psicóloga e escritora María Fornet, especializada en asesoramento con perspectiva de xénero, propón unir feminismo e psicoloxía para axudar as mulleres a atopar o seu lugar no mundo. Para a autora, a problemática feminina é especial como consecuencia directa do xustillo ao que están sometidas as mulleres e das expectativas que imprime nelas a socialización. Ningunha intervención psicolóxica, afirma, pode resolvela se non adopta unha mirada de xénero. O feminismo sanda. Feminismo terapéutico pretende recoñecer a desigualdade e traballar diferentes técnicas para que as mulleres atopen a súa propia voz. Unha viaxe apoderadora e práctica que combina autodescubrimento, creatividade, narrativa e grandes figuras femininas para reflexionar, gozar e transformar a propia vida.