Un rotundo alegato a favor de la libertad y en contra del totalitarismo que se ha convertido en un clásico de la literatura del siglo XX.

Esta sátira de la Revolución rusa y el triunfo del estalinismo, escrita en 1945, se ha convertido por derecho propio en un hito de la cultura contemporánea y en uno de los libros más mordaces de todos los tiempos. Ante el auge de los animales de la Granja Solariega, pronto detectamos las semillas de totalitarismo en una organización aparentemente ideal; y en nuestros líderes más carismáticos, la sombra de los opresores más crueles.

La presente edición, avalada por The Orwell Foundation, sigue fielmente el texto definitivo de las obras completas del autor, fijado por el profesor Peter Davison. Incluye un epílogo del periodista y ensayista Christopher Hitchens, que pone de relieve la importancia del autor en nuestro tiempo. Marcial Souto firma la estupenda traducción, que se publicó por primera vez en 2013 y es la más reciente de la obra.

El autor es periodista, escritor, especialista en medicina natural y colaborador de cadenas como CNN y periódicos de España y América. Es miembro de honor del Instituto Internacional de Medicina Natural y Premio Mundial Gourmand World Cookbook Awards 2014, una de las distinciones a libros sobre gastronomía más importantes del mundo.Este libro describe más de medio centenar de plantas habituales en nuestro entorno y ofrece una información detallada sobre las propiedades medicinales de cada una, así como las indicaciones para reconocerlas y utilizarlas. Este completo trabajo incluye fotografías en color de cada una de las plantas descritas y un índice por dolencias que guiará al lector para utilizar este libro como un manual práctico para utilizar correctamente cada una de las plantas.

Cada seis meses, coma un cravo, os empregados dunha pequena sucursal bancaria reciben a visita desagradable da señora Gondar, unha muller de aspecto miserable e cun fedor corporal insoportable que controla ata o mínimo detalle as súas contas millonarias. Amanda, unha novísima empregada da oficina, aténdea unha soa vez. Un mes despois do encontro, a señora Gondar falece e Amanda convértese inesperadamente na súa única herdeira. A moza, xunto co seu amante xornalista, Enric, comeza unha investigación sobre a identidade da anciá e descobre a historia vital que uniu de por vida a dúas mulleres poderosas: os terribles segredos que as devoran, as culpas que as perseguen e a tóxica relación entre elas que remata nun final perturbador. Amanda non só herdou unha fortuna, tamén herdou unha culpa. Con «A culpa» María Solar mergúllanos nunha narrativa na que non podemos tomar alento ata desvelar por completo esta historia de dominación, tolemia e morte onde a culpa é omnipresente.

O señor Galván, príncipe das terras do norte, compañeiro de Artur nos reinos da Bretaña, viaxa máis alá da xeografía e do tempo e, como aquel Merlín de Cunqueiro, aparece entre nós, pois é acaso o destino de todos aqueles señores e cabaleiros do Graal e das antigas fazañas. Novela de humor e de amor, de aventuras e de tenrura, homenaxe ós antigos mesteres da narrativa cabaleiresca e medieval que o autor (tradutor de «A divina comedia» de Dante e do «Cancioneiro» de Petrarca, entre outros textos) tan ben coñecía. A palabra na súa medida xusta, o idioma en todo o seu frescor e galanura, a imaxe lírica ben medida para que non apague a historia senón que a potencie e enleve. Estas son as artes e as sabedorías de Darío Xohán Cabana.

Ninguén sabía os motivos polos que unha moza de refinado encanto e elevada altura, tanto física coma intelectual, se fora convertendo nun repulsivo esperpento, nun animal. A Muller Xabaril percorría o mundo cun saco ao lombo e nel, ademais de quincallas do seu cotián vagabundo, levaba libros. Deambulaba acompañada do Luís, o seu can e fiel escudeiro. O relato de Ramiro, envolto na voz de Lennon, vai reconstruíndo a versión máis dramática desa biografía infausta que o impresiona ata lle esfolar a pel de dentro. Acaba de descubrir os motivos que hipoteticamente a puideron abocar á sorprendente metamorfose: o verdadeiro segredo do Xabaril. En «A Muller Xabaril» Fina Casalderrey convídanos a inserirnos nunha historia amarga e dolorosa, intrigante e conmovedora, que lexitima a memoria e afonda nas miserias humanas e nos segredos familiares enmarcados nas turbulencias políticas da primeira metade do século XX.

García Suárez ofrécenos unha completa panorámica sobre a carpintería de ribeira e os estaleiros nun concello pertencente á ría de Muros-Noia como é o concello de Outes. Logo dunha breve introducción sobre as orixes e importancia que as comunidades de pescadores tiveron no desenvolvemento socioeconómico da ría, así como as actividades relacionadas co comercio e o transporte de persoas por mar, o autor céntrase de xeito especial nos séculos XIX e XX, nos que apoiado na consulta dunha rigurosa documentación en arquivos e rexistros da Capitanía Marítima de Noia, pon de manifesto a grande importancia que a actividade constructora naval en madeira acadou no concello de Outes.

Xoán F. García con este traballo contribúe a rescatar da invisibilidade unha parte desa xeografía invisible que se corresponde coa historia marítima da ría de Muros e Noia, para poñela a disposición de todos nós. Un esforzo loable que fai xustiza a unha actividade e a unhas persoas admirables posuidoras dunha habilidade e enxeño para construír algo tan extraordinario como un barco de madeira.

Recompilatorio da Revista Terra de Outes (2007-2017)

Investigación sobre os Hórreos de San Cosme de Outes.

Investigación sobre os hórreos de San Cosme en Outes.

Investigación sobre os muíños de Outes.

Na época da navegación a vela non existían carpinteiros máis contrastados no sector, nin embnarcacións de mellor fasquía e máis feiticeiras que as que se construíron nos talleres de o Freixo, San Cosme ou Roo, " zona cero" da carpintería de ribeira en Galicia...

Cando Inés lle prometeu á nai ler os seus cadernos e escribir o libro da súa vida non podía imaxinar o alcance dese legado. Ao abrir o primeiro manuscrito, a memoria devolveulle a imaxe de Carmiña, trinta anos máis nova, escribindo sen parar sobre a mesa da cociña. Inés sabía que se lle presentaba unha oportunidade irrepetible e fixou a ollada na caligrafía coñecida, coma se así puidese revivir a nai xa ausente para sempre. E o texto prendeuna a un pasado e unha vida absolutamente descoñecidos para ela: «Este é o relato dunha orfa á que lle tocou loitar pola supervivencia, un pequeno gran drama que aconteceu nos tempos duros dunha España acabada de saír dunha guerra civil. Naquel tempo moitas familias perderon todo o que tiñan, algúns incluso a vida, mentres outras facían moitos cartos. Para medraren, algúns deses novos ricos sen escrúpulos nin cultura non dubidaron en aproveitarse de persoas inocentes e desvalidas coma min.»

Celia, unha nena que vive no orfanato Hijas de la Caridad, desaparece sen deixar pegada. Emilia, a súa mellor amiga, tentará suplir o oco que deixa uníndose irremediablemente á súa irmá xemelga, MX, quen fuxirá da pantasma da desaparecida nunha carreira cara adiante. Esa unión medrará con elas nunha relación amorosa de cimentos fráxiles, pero a incógnita da desaparición atormenta a Emilia, que teima en retornar ao pasado para descubrir o que sucedeu. A través dunha voz literaria rotundamente persoal e fascinante, Miriam Beizana constrúe unha historia subxugante, escrita con extrema delicadeza: a da estraña e imantada relación que se establece desde a infancia entre Emilia, Celia e MX. «A soidade das nenas» descobre para a literatura galega unha voz poderosa e orixinal.

Para Chiqui, todo comezou cunha bala. Mais antes, para que ela chegase a existir, foi precisa a emigración a Venezuela de finais dos cincuenta: destinos cruzados desexando sucar o océano a bordo de barcos de vapor. «Pronto hei de volver» é a historia de Rosario de Chiquinquirá, unha asasina a soldo, residente no infame barrio de Petare, que quere deixar atrás a vida que leva malia estar convencida de que non existe o «ascensor social». Tamén é a historia de Castor Varela, que quixo ir, mais nunca chegou a poñer un pé en Venezuela. E tamén a de Policarpo Luxilde, que foi sen querer e encargou a morte do Castor. En definitiva, unha historia de vidas cruceiro que só alcanzan a súa razón de ser na existencia das outras.

Gañadora da primeira edición do Premio Xerais de Novela, "Crime en Compostela" está considerada un fito da literatura galega por ser a obra que inaugura o xénero de novela policial e é un indiscutido best-séller da narrativa galega dos últimos corenta anos. Protagonizada polo aventureiro Nivardo Castro e o xornalista Carlos Conde, presenta as pescudas arredor dun escuro asasinato en Santiago de Compostela, cidade que é retratada aquí coas súas grandezas e miserias. Un crime arrepiante sacode a comunidade compostelá e amosa o rostro oculto dunha cidade aínda esotérica e misteriosa. Os seres humanos e as súas paixóns mandan, e ás veces mandan matar, sen que as razóns disto sexan doadas de indagar e descubrir. Co tempo, o xénero policial se convertiría, en palabras do crítico Manuel Rodríguez Alonso, "nun dos máis tocados pola novela galega actual, e o seu detective Nivardo Castro é xa un personaxe clásico".

A historia dunha familia xunto co relato dunha estraña decisión vital son os eixes sobre os cales se desenvolve esta obra, que conta con varios narradores e múltiples listados. Son enumeraciones diversas de, por exemplo, músicas, películas ou lecturas.
Agárdase que cada lectora ou lector se demore coas páxinas desta aventura, unha busca existencial da alma humana e das coordenadas que rexen a nosa existencia.
Por último, trátase dunha mirada ao pasado da terra galega e ao eido da emigración. É unha viaxe na cal as personaxes agradecemos a túa compaña.

Unha das obras máis populares da narrativa galega é "A nosa cinza". Xavier Alcalá (Miguelturra, 1947) relembra o mundo da infancia a través do seu protagonista, un rapaz que medra durante os anos da posguerra. Os días da escola, a adolescencia, coas súas inseguridades e medos, o espertar dos sentimentos amorosos e a descuberta do valor da amizade cóntanolos o autor coa frescura e autenticidade do vivido. A experiencia cotiá feita literatura.

Birken só quere saber onde comezan e onde acaban as preguntas, por iso pon os signos de interrogación ao comezo e ao final. Birken quere saber por que os holandeses si e os galegos non. Birken acaricia as árbores da horta coma se fosen seres queridos. Durante unha viaxe en tren, recoñece un antigo compañeiro da facultade no mesmo vagón e descobren que van visitar a mesma exposición. Birken conta que lle gustaría escribir como Thomas Bernhard, pero como Thomas Bernhard só pode escribir Thomas Bernhard. Birken sabe que nunca, baixo ningún concepto, debería volver a Galicia; pero un día descobre que algo o inquieta nese lugar onde todos aceptamos que se agocha o corazón.

Noutrora erixíanse brillantes castelos de cristal máis aló do ceo. Agochaban todo tipo de historias e segredos: os contos que a noite recitaba, as lembranzas dalgunha serea, o po das estrelas fugaces... mesmo o cantar das ondas. Mais os castelos de cristal estaban destinados a romper e a caer. Deles xa só quedan fragmentos esparexidos polo mundo e polo tempo, á espera dalgún camiñante que se atreva a internarse no caos e recolla os restos desas historias perdidas. Sandra Ferreiro constrúe, en Castelos de cristal, uns relatos que invitan á lectura pausada e reflexiva a través dunha prosa poética chea de profundidade e sosego.

Facer un estudo deste alcance, cada dez anos, sobre o que deu de si a investigación educativa en Galicia semella un exercicio sinxelamente descritivo do que temos artellado, na teoría e na práctica, ou cunha mestura de ambas as dúas, quen dedicamos tempo, dun xeito máis ou menos agrupado, ao coñecemento de tan importante dimensión para unha comunidade. Pero, alén diso, tamén representa a oportunidade de atrevernos a saber un pouco máis sobre a situación dun eido do pensamento e da acción social, onde as ideas e os proxectos poden marcar diferenzas na formación de profesionais da educación e, por extensión, da cidadanía do futuro.
Tense dito que sen avaliación non hai progreso no espazo público dunha democracia. O noso libro ofrece puntual testemuño desa lúcida sentenza.

Os protagonistas deste libro teñen que aprender a manexar as súas emocións: tristura, noxo, ledicia, medo ou impaciencia.

Foron creadoras e transmisoras de arte e beleza malia a vida difícil que lles tocou vivir.

A finais dos anos setenta, a escritora feminista negra lesbiana estadounidense Audre Lorde resumía a súa crítica ao feminismo branco coa famosa frase: «As ferramentas do amo nunca desmantelarán a casa do amo». A súa mensaxe ecoa aínda hoxe en diferentes movementos supostamente transformadores nos que se deixa de lado unha crítica en profundidade ás estruturas coloniais e racistas, ás «ferramentas do amo». Galicia en xeral e a literatura galega en particular ocupan un interesante lugar gonzo, dado que por unha banda se sitúan nunha posición non hexemónica a certos niveis, mais non deixan de ser unha nación e un sistema literario formulados dende as bases da branquitude e a continuidade colonial. É tempo de analizar a nosa casa coma a casa do amo e revisar as nosas complicidades coloniais. Este volume ofrece unha panorámica sobre as teorías decoloniais e antirracistas que se usan aquí para deitar unha ollada crítica a diversos textos que, lonxe de pretender constituírse en catálogo, buscan interpelarnos para transformar os alicerces da casa de xeito que absolutamente todas as persoas teñamos acubillo nela.

'Invisibles' recoge ocho casos reales de maltrato con los que se pretende poner el foco en la invisibilidad de las mujeres que son víctimas y en la onda expansiva que el maltrato provoca y que afecta, principalmente, a la descendencia de la pareja.
Eva, Mariluz, Tina, Sara, Ana, Irene, Marga y Begoña, son las voces valientes que entienden que la violencia —física, verbal, psicológica, vicaria — que sus parejas ejercieron consciente y reiteradamente contra ellas no es una cuestión personal ni doméstica, es un delito que debe ser rechazado por toda la sociedad, que debe ser denunciado y castigado pero, sobre todo, que debe ponernos a todas y, sobre todo a todos, en alerta.

Unha mamá é coma unha canción, unha mamá é coma un trebón, unha mamá é coma unha fonte… Acompaña un bebé e a súa mamá dende o nacemento ata os primeiros pasos. Un canto á dozura e ao amor. Un libro conmovedor de principio a fin no cal Aurore Petit nos lembra que unha mamá é todo iso e máis, pero que, sobre todo, unha mamá é coma unha casa que levas contigo para sempre.

DE AGASALLO, ao desencartar a sobrecuberta ficará un fermoso cartaz.

Un siglo después de su partida, el legado de Vladimir Ilich Lenin continúa siendo esencial para los movimientos de izquierda. La lectura de sus escritos es fundamental para obtener en su determinación revolucionaria y su lucidez perspectivas teóricas y prácticas e inspiración. Esta compilación de textos del político revolucionario ruso, escritos entre 1895 y 1922, aborda los grandes temas de debate dentro de la izquierda marxista: la necesidad de un partido obrero, los métodos para desarrollar la revolución y el papel de los sóviets, los retos y las dificultades para la construcción del Estado socialista, la cuestión nacional, el imperialismo, la situación de la mujer, el hecho religioso, la emigración, el parlamentarismo, el elemento educativo y cultural... Son textos accesibles y constituyen una valiosa introducción al pensamiento de Lenin, tanto para quien se acerque a su obra por primera vez como para quien quiera profundizar en ella.

Na vila onde todas as nenas e nenos teñen nome de flor pasan o ano enteiro esperando a primavera, e danlle a benvida celebrando a festa dos Maios. Grazas a un programa de televisión, coñecen a Toxina, unha nena alérxica ao pole que vive nunha fraga onde festexa os Maios dun xeito un tanto particular. Quen gañará este ano o premio ao maio máis orixinal

A maioría da xente non sabe como se chamaba a muller de Castelao, e entre a xente que si o sabe, prevalece a idea errónea de que Virxinia Pereira Renda -que así se chamaba- non era mais ca unha señorita conservadora, relixiosa e algo superficial da Estrada. Como moito, xorde a abnegada enfermeira e compañeira do home no exilio que si era, pero hai máis. Esa imaxe deixaba atrás outras facetas dunha muller que permaneceu rexa durante o tempo en que padeceu os rigores do exilio coa mesma intensidade que Castelao, e aínda así puxo por riba de todo a defensa dos valores galeguistas, republicanos e antifascistas que pode que lle trasmitise el, pero que ela asumiu coma propios e defendeu ata o final da súa vida.

Con case cen anos, a avoa Maruxa tivo tempo abondo para coñecer ananos, xigantes, cíclopes, atlantes e tamén algunha fascinante bruxa: meigas elegantes; outras, arrepiantes; cun humor brillante; con peor talante mais ao final todas se facían querer. Entre viaxe e viaxe, fixo un inventario algo estrafalario, mais aqueladiño, das meigas que foi atopando no camiño. Cando o rematou, vendeullo a un anticuario e, co que que gañou, mudouse a un balneario. Din que alí segue aínda hoxe Maruxa. Non será ela tamén un pouco bruxa?

«Será Esquío capaz de descubrir quen lle rouba as follas » Esquío goza dun fermoso día cando descobre que unha das follas da súa árbore desapareceu repentinamente. Non está por ningún lado! Decide entón recrutar a axudado seu veciño e amigo, Paxaro, para resolver o misterio e descubrir ao ladrón.

Frente a las perspectivas tradicionales centradas en el acceso y la adaptación, David Gissen plantea una reflexión más amplia sobre cómo la discapacidad ha moldeado la arquitectura a lo largo de la historia, desde la Grecia clásica y los entornos naturales hasta las luchas por el acceso a la vivienda y los conflictos en el espacio público. El libro sitúa las experiencias de las personas discapacitadas en el centro del pensamiento arquitectónico, cuestionando las formas, estéticas y prácticas que han definido el diseño y la construcción de espacios. A través de monumentos históricos, paisajes naturales, espacios públicos y edificios contemporáneos, Gissen explora conceptos como disfuncionalidad, desfiguración e impedimento para examinar cómo estas ideas han influido en la creación y percepción de los entornos construidos y abrazarlos como herramientas de diseño. Su trabajo, pionero y provocador, sacude las herencias en la teoría, la educación y la práctica del espacio, el urbanismo y el territorio para ayudarnos a rearticular y re-imaginar una arquitectura desde la perspectiva de la capacidad física.

¿Cuántas especies de pájaros sabes reconocer Hay que fijarse en su tamaño, el color de las plumas, la forma de la cola... ¿Y has notado qué distintos son sus cantos Fíjate: pájaros es una pequeña guía para iniciarse en la observación de los pájaros. Veinte especies en detalladas ilustraciones, acompañadas de una breve ficha (de cartulina de alto gramaje, unidas con una anilla), con datos técnicos y una descripción para identificar las aves con facilidad. ¡Cuélgatela y sal a explorar!

¿Sabes que las rocas se forman a partir de magma, sedimentos, fósiles… ¿Que algunas se pueden deshacer con las manos y hay otras que hasta flotan Fíjate: Rocas es una pequeña guía para iniciarse en la observación de la naturaleza. ¡Cuélgatela y sal a explorar!os

Tina Balser es una sofisticada ama de casa que vive en Manhattan y parece tener todo cuanto podría desear: dinero, dos preciosas hijas y un marido que es un abogado de éxito. Cuando sus miedos y neurosis comienzan a atenazarla, Tina estrena un diario en el que, con sus agudas e hilarantes anotaciones sobre sí misma y su entorno, intenta arrojar un poco de luz en su aburrida vida y dar con las causas de su insatisfacción. A través de las páginas de su diario iremos descubriendo a la universitaria que intentó ser pintora pero que abandonó su carrera por una vida más convencional, al estirado marido en el que se ha convertido el hombre con el que se casó y los distintos remedios con los que intenta superar sus problemas.
Esta obra fue publicada originalmente en 1967 y está considerada como una de las novelas fundacionales y más representativas de la nueva conciencia femenina surgida a mediados del siglo pasado en Estados Unidos. Diario de un ama de casa desquiciada es un divertido e inteligente relato sobre el sentimiento de angustia al que todos nos enfrentamos alguna vez en nuestra vida.

Caderno de liñas.

Probablemente las aves han captado la atención del ser humano desde nuestra aparición en la tierra: vuelan, cazan, cantan, lucen plumajes de llamativos colores y desaparecen de un lugar durante meses para regresar después y de forma inexplicable al ritmo de las estaciones.

Este libro pretende despertar en el lector el interés por esos maravillosos seres emplumados, sirviendo como guía para ayudar a dar los primeros pasos en el mundo de la observación de aves: cómo identificarlas, cómo podemos atraerlas a nuestro propio jardín, qué materiales necesitaremos o cómo influyen las estaciones.

íEngánchate al birdwatching y descubrirás historias como jamás imaginaste!

¿Quién es Belaundia Fu? Es la mejor amiga de Marta a los siete años: la amiga invisible que, en esos momentos en que las cosas no salen como había planeado y ni siquiera la abuela es capaz de consolarla, se sienta con ella y espera hasta que se le pase. Belaundia Fu es la voz sensata, ideal e infalible que, cuando Marta tiene dieciséis años y pese a que prefiera no escucharlas, le dice las verdades a la cara: por ejemplo, que ese chico, Charlie, no le conviene. Pero cuando Marta ya ha cumplido veintidós, cuando ya se ha licenciado, cuando está empezando a tomar las decisiones que van a marcar el resto de su vida, ¿qué hace aún ahí Belaundia Fu? Ahí sigue porque es quien, desde siempre, le narra a Marta su propia historia. ¿Quién es Belaundia Fu?, nos preguntamos; y, sin embargo, la pregunta que verdaderamente importa es: ¿quién es Marta?
Luminosa y emocionante, Los nombres propios es una indagación sobre la identidad y la relación que establecemos con el mundo que nos rodea. Dominada por una voz narrativa de una madurez excepcional, la primera novela de Marta Jiménez Serrano reflexiona acerca de cómo llegamos a convertirnos en quienes somos, sobre el hecho mismo de crecer y la manera en que lo hacemos: aprendiendo a nombrar aquello que nos importa.

«Hay razones de peso que me llevan a escribir sobre nosotras: entonces no lo sabíamos, pero estábamos conquistando territorios nuevos ?impensables para nuestras madres?, estábamos rasgando todos los velos, escarbando agujeros con endebles cucharitas en murallas impenetrables, y ni siquiera nos dábamos cuenta.»
El lunes nos querrán cuenta la historia de una joven de diecisiete años que desea encontrar la libertad para descubrir qué es lo que la hará feliz. Pero las condiciones de las que parte son complicadas. Vive en un entorno opresivo del que no le será fácil salir sin tener que pagar un precio demasiado alto. Todo empieza el día en que conoce a una chica cuyos padres viven su condición cultural sin las ataduras del resto de su comunidad, y que encarna lo que ella ansía. Su nueva amiga afronta los primeros retos que como mujer le presenta la vida con una vitalidad, ilusión y empeño que la fascinarán y la impulsarán a seguir sus pasos.
Una historia emocionante y reveladora sobre la importancia de que las mujeres sean protagonistas de sus propias vidas aunque tengan que enfrentarse a condicionantes de género, clase social y origen. Este es el relato del arduo camino hacia la libertad

Esta novela con declarada carga autobiográfica, un éxito impresionante en Francia desde su lanzamiento, cuenta la historia de una joven belga de 22 años, Amélie, que empieza a trabajar en Tokio en una de las mayores compañías mundiales, Yumimoto, quintaesencia de las empresas japonesas. Con estupor y temblores: así es como el emperador del Sol Naciente exigía que sus súbditos se presentaran ante él. En el Japón actual, fuerte-mente jerarquizado (en el que cada superior es, antes que nada, el inferior de otro), Amélie, afligida por el doble hándicap de ser a la vez mujer y occidental, extraviada en un hormiguero de burócratas y subyugada, además, por la muy japonesa belleza de su superior directa, con la cual tiene unas relaciones de franca perversidad, sufre una cascada de humillaciones. Trabajos absurdos, órdenes dementes, tareas repetitivas, humillaciones grotescas, misiones ingratas, ineptas o delirantes, jefes sádicos: la joven Amélie empieza en contabilidad, luego pasa a servir cafés, a la fotocopia-dora y, descendiendo los escalones de la dignidad (aunque con un desapego muy zen), acaba ocupándose de los lavabos... masculinos.

¿Sabes que todos los árboles florecen ¿Y que algunos viven miles de años ¿Eres capaz de decir el nombre de cinco árboles ¿Y de describir sus hojas Fíjate: árboles es una pequeña guía para iniciarse en la observación de la naturaleza. ¡Cuélgatela y sal a explorarlos!

Frank Soutelo continúa en Galicia e agora está indignado. Todo comeza co roubo do manuscrito de "Vento mareiro", de Cabanillas, e despois co dun valioso papiro exipcio vinculado ás revoltas da primavera árabe. Demasiada xente quere o papiro, ao prezo que sexa... Soutelo sospeita que todo ten que ver coa aparición dun cadáver sen mans na praia da Lanzada. Coa súa retranca característica. Miguel Anxo Fernández (O Carballiño, 1955) bota unha ollada aceda sobre a actualidade do país nunha novela que consolida a Soutelo como o detective máis activo do panorama literario galego.

Preto de facer corenta e cinco anos, o autogoberno de Galicia xa non pode explicarse de xeito estático, coma se fose unha realidade illada. A nosa Comunidade Autónoma forma parte dun complexo sistema de gobernanza multinivel que vai desde as entidades locais ata a UE, pasando polo Estado. O fundamento democrático dese modelo fai que a cidadanía teña que xestionar distintas identidades (a galega, a española, a europea) e que os seus dereitos e as relacións cos poderes públicos varíen en función do eido institucional en que desenvolven as súas actividades. Este é o enfoque deste libro, dirixido a un público amplo, onde se contrastan as semellanzas e as grandes diferenzas que existen entre o federalismo e o autonomismo, como estratexias descentralizadoras do poder político.

Lembro ben a primeira vez que a avoa Oliva me cambiou o nome.
E así unhas veces son Adrián e outras Toño. A avoa está feliz e eu tamén. Sobre todo porque agora sorrí moito máis, e ás veces canta cantigas que non coñezo. Pois o que máis lle gusta á avoa, sen dúbida, é cantar. Mamá
di que canta como a cotovía.

PREMIO O FACHO DE TEATRO INFANTIL 2024
Á tenda de Xurxo, Xoguetes e brinquedos, chega Lois, un xoguete moi especial: un robot dotado dunha intelixencia superior, que non quere pertencer a ninguén. Alí atoparase con Lara,
a boneca chorona, e con Filipa, a boneca cantareira, que desexan coñecer mundo e deixar de estar pechadas nun escaparate. Chegarán os nosos inventos a superarnos en intelixencia e sentimentos ata o punto de vivir pola súa conta?

Descubre los mitos y leyendas celtas que formaron la identidad cultural de los pueblos de la Edad del Hierro en Europa occidental: el robo del toro de Cuailnge, la fuga de Deirdre y Naoise, la maldición de Macha y la valentía del rey Arthur, gracias a esta completa selección de relatos ilustrados

Rosalía de Castro en familia, no seu fogar. De primeiras, nai, pai, parella filla e fillo. Unha Rosalía revelada, inmensa. Ollamos para Ela desde a convinción da súa certeza, da súa palabra e do seu cantar.

A orixinalidade deste libro áchase na reflexión sobre a súa vida coa que Méndez Ferrín nos agasalla. Desde o nacemento ata o pasamento. Unha Rosalía familiar, unha muller engaiolante e inconfundíbel.

La guerra ha terminado. España está en ruinas. En el cementerio de Alicante exhuman los restos de José Antonio Primo de Rivera. Sus camaradas falangistas van a llevarlo a hombros hasta enterrarlo en El Escorial, morada de reyes, sepulcro imperial. Durante once días y diez noches, el cortejo fantasmagórico avanzará por pueblos y ciudades entre hogueras, escarcha, brazos enhiestos y propaganda: una epopeya fascista de 467 kilómetros para demostrar quién manda en la nueva España.

Sin embargo, la guerra no ha terminado. Una memoria se está construyendo y otra memoria se quiere borrar. En esos días crudos del otoño de 1939, miles de vidas humildes sufren la zarpa de la represión. Presos, fusilados, exiliados, trabajadores forzados, internos en campos de concentración, maestros depurados, vencedores desgraciados para siempre. El régimen trata de esconderlos. Pero ahí están: presentes.

Dun día para outro, e sen que se saiba o motivo, desaparece unha escritora de sona. O seu home pon unha denuncia na comisaría de Compostela á que, logo dunha baixa prolongada, se acaba de reincorporar Santi Abad. Tras a resolución do “caso Alén”, o asasinato que pouco máis dun ano antes fixera abalar os alicerces do mundo da arte e da sociedade galega, o inspector Abad e Ana Barroso, ascendida a subinspectora, volven formar equipo. Logo do suceso obtido con Beleza vermella, Arantza Portabales pon outra vez en liza a problemática e inestable parella de policías. Amor e eficacia, intelixencia e desconfianza, paixón e violencia. Cunha trama de ritmo e acción fulgurantes, A vida secreta de Úrsula Bas penetra, camada a camada, sen dó e cunha potencia narrativa engaioladora, na dobre vida dunha muller que se deixa arrastrar pola forza subxugante do descoñecido, pola atracción e misterio dun ser verdadeiramente perverso.